Rənglərin emosional akustikası
— Məkanın danışdığı səssiz dil
Evimizə daxil olduğumuz anda heç nə demədən bizi qarşılayan bir hiss olur. Bəzən rahatlıq, bəzən darıxmaq, bəzən də izahı çətin bir sakitlik... Bu hisslərin çoxu əslində divarların rəngi, işığın tonu və məkanın özündə daşıdığı sükutun “akustikası” ilə formalaşır. Rəng – sadəcə vizual deyil, emosional titrəyişdir; öz içində musiqi kimi bir rezonans daşıyır. Biz adətən rəngləri görürük, amma əslində onları eşidirik. Çünki rəng — ruhun eşitmə orqanıdır.
Rəng və duyğu arasındakı görünməz körpü
İnsan beynində rənglər duyğularla çox sürətli əlaqə qurur. Məsələn:
-
Mavi sükutun, hüzurun və daxili dərinliyin səsi kimidir.
-
Sarı günəş işığının şən, canlı, uşaq təbiətli pıçıltısıdır.
-
Yaşıl təbiətin nəfəsi kimi yumşaq və sakitləşdiricidir.
-
Qırmızı isə ritmik ürək döyüntüsü, enerji və ehtirasın güclü zərbəsidir.
Bu səbəbdən interyer dizaynında rəng seçimi məkanın emosional melodiyasını müəyyənləşdirir.
Məkanın akustikası yalnız səs deyil
Məkanın akustikasını biz adətən səsin necə səsləndiyi ilə ölçürük. Amma emosional akustika — rənglərin bir-biri ilə harmoniyasıdır. Bir otaqda rənglər ahəngli olduqda, insan içəridə öz daxili ritmi ilə uyğunlaşmış kimi rahatlıq tapır. Əks halda isə görünməz bir gərginlik, adı qoyulmamış bir “narahatlıq” yaranır.
Bu, niyə baş verir?
Çünki rənglər bir-biri ilə danışır, mübahisə edir, susur və ya duet oxuyur.
Ev – ruhumuzun səhnəsidir
Hər ev sahibi öz evində yaşadığı duyğuları rənglərlə dekorasiya edir.
Məsələn:
-
Həyatında sakitlik axtaran insan boz, bej və pastel tonlarını seçir.
-
Enerji və dinamika istəyənlər narıncı və qırmızıya yönəlir.
-
Öz evində azadlıq hissini artırmaq istəyənlər açıq mavi, denim, duman bozu tonlarını sevir.
Yəni rəng, bir növ insanın daxili monoloqunun vizual səssiz çevirisidir.
Rənglərin emosional pıçıltısını necə eşitmək olar?
Rənglərlə işləyərkən sual sadəcə belə olmur: “Bu gözəl görünəcək?”
Əsl sual budur:
“Bu mənə necə hiss etdirəcək?”
-
Mavi səni sakitləşdirirsə, onu yataq otağında istifadə et.
-
Yaşıl sənə nəfəs verirsə, iş otağını ondan ilham alaraq qur.
-
Əgər qırmızı səndə narahatlıq yaradırsa, onu məkanın vurğusuna çevir, əsas fonda yox.
Çünki hər rəng — bir səs kimidir. Sən isə o səslərin dirijorusan.
Nəticə: Rənglərlə danışmağı öyrənmək
Rənglərin emosional akustikası o deməkdir ki, məkanın səssiz musiqisini duya bilirsən. Onları düşünmədən seçmək, bir mahnının sözlərini bilmədən oxumağa bənzəyir — ritm var, amma mənası çatışmır.
Seçdiyin rəng:
-
Səni sakitləşdirsin,
-
Ruhunu dərinləşdirsin,
-
Məkanı sənin enerjinə uyğunlaşdırsın.
Çünki hər məkan insanın iç dünyasının əksi, rənglər isə onun melodiyasıdır.
Sənə düşən — öz mahnını eşitməkdir.