Zövq tərbiyəsi – məkanın daxili səsi
Hər məkanın öz dili, öz səsi var. Bu səs bəzən səssiz bir lampanın işığında gizlənir, bəzən taxta döşəmənin isti tonlarında, bəzən də pəncərədən süzülən işığın divarda yaratdığı kölgədə duyulur. Zövq tərbiyəsi – bu səssiz dili anlamaq, hər detalda harmoniya duymaq, estetik duyğunu sadəcə baxışla deyil, hisslə qavramaq bacarığıdır.
Zövqün başlanğıcı – duyğunun forması
Zövq tərbiyəsi sadəcə gözün xoşuna gələn əşyaları seçmək deyil; o, daxili duyğuların məkanda təcəssümüdür. Rəng, işıq, material və forma – bunların hər biri insanın ruh halına təsir edən enerjidir. Estetik baxımdan tərbiyələnmiş bir zövq bu enerjiləri birləşdirərək balans yaradır.
Sadə bir stul belə, əgər məkanın ritminə uyğun seçilibsə, səssiz bir harmoniya bəxş edə bilər.
Məkanın tərbiyəedici gücü
Bir ev, sahibinin zövq səviyyəsini formalaşdırır. Rənglər çoxdur, amma insanın zehnində yalnız bir neçə ton sakitlik oyadır. Minimalizm təkcə az əşyaya sahib olmaq deyil – o, çoxluğu aradan qaldıraraq, ruhun rahat nəfəs almasına imkan yaratmaqdır. Hər detal, insanın düşüncə tərzini təlimləndirir; beləliklə, məkan insanı tərbiyə edir.
Səssiz ahəng – daxili səsin oyandığı an
Zövq tərbiyəsi, səs-küydən uzaqlaşdıqca dərinləşir. O zaman eşidirsən ki, məkan səninlə danışır – lampanın yumşaq işığı “sakit ol” deyir, pərdənin yüngül hərəkəti “nəfəs al” deyir, taxta masa “burda qal” deyir. Bu səssiz dialoq, insanın iç dünyası ilə ətraf mühit arasında qurulan görünməz körpüdür.
Nəticə: Estetikanın mənəvi ölçüsü
Zövq tərbiyəsi, gözün deyil, ruhun təhsilidir. O, insanı istehlakçıdan yaradıcıya çevirir. Hər küncdə, hər toxumada bir mənəvi dərinlik axtarır. Bu tərbiyə insanın özünü tapma prosesinin bir parçasıdır – çünki məkan təkcə yaşadığımız yer deyil, kim olduğumuzu səssizcə danışan güzgüdür.