Məkanda sükunətin poetikası
Daxili məkan insanın ruh dili ilə danışan ilk səssiz dünyadır. Hər bir otaq, hər bir künc, hər bir toxunuş bizim daxili ritmimizi ya sakitləşdirir, ya da qarışdırır. Sükunət isə sadəcə səssizlik deyil — o, məkanda nəfəs alan, yavaş-yavaş hiss edilən, ruhu yüngülləşdirən bir poetikadır.
Bu poetikanın mahiyyəti məkanın nə qədər boş və ya dolu olması ilə deyil, hisslərin necə axdığı ilə ölçülür. Sükunət, əşyaların bir-birinə danışmadan anladığı harmoniya halıdır.
Minimalizmin izləri – artıq olmayanın dəyəri
Sükut sevən məkanlar çox vaxt minimalizmə yaxın olur. Hər şeyin yerli-yerində, funksiyasının aydın olduğu məkanlarda artıq heç nə yoxdur. Bu “azlıq” yoxluq deyil, zənginlikdir. Çünki insanın daxili səsi ən çox məhz səs-küyün çəkildiyi anda eşidilir.
-
Boş səthlər düşüncəni açır.
-
Düzgün seçilmiş rəng palitrası nəfəsi sakitləşdirir.
-
Mebel azlığı hərəkətə sərbəstlik bəxş edir.
Sükut həm də seçimlərin dəqiqliyidir.
Rənglərin pıçıltısı
Sakit məkanlar adətən yumuşaq, torpaq çalarları ilə nəfəs alır:
bejin istiliyi, açıq krem rənginin sevimli sadəliyi, bozun dərin sakitliyi, taxta səthlərin isti kölgəsi…
Bu rənglər gözə bağırmır, diqqəti qoparmır, sadəcə sənə yaxın durur. Onlar məkanda bir musiqi kimi pıçıltı ilə axır.
İşığın şeiri
Sükutun ən gözəgörünməz tərəfdaşlarından biri işıqdır. Gün işığının otağa daxil olma bucağı, pərdənin toxuması, şamların yandırdığı yumşaq kölgə… Hər biri məkana ritm verir.
İşıq sərt olmamalıdır — sakitlik üçün yumşaq, yayılmış, sakit dalğa kimi olmalıdır. Axşam işığında otağın susması bəzən insanın ən gözəl meditativ halı olur.
Toxunuşların ahəngi
Parça, taxta, keramika, daş — təbii teksturalar insanı təbiətə yaxınlaşdırır. Toxunuşların sakitliyi vizual olaraq da, hiss olaraq da rahatlığı artırır. Sanki otağın divarları “burada təhlükəsizsən” deyir.
Sükutun içində insan
Ən vacib olan — sükunətin özü insan üçün yaradılır. Bu cür məkanlarda nəfəs daha dərinə gedir, düşüncə yavaşlayır, daxildəki xaos səngiyir. İnsan özünü daha çox eşidir.
Sanki otaq ilə ruh arasında görünməz, sakit bağ qurulur.
Sükunətin poetikası — hər günün içində bir anlıq dayanmaya şərait yaradan məkan yaratmaqdır. Bu, sadəcə interyer deyil. Bu, həyat ritmini yenidən tənzimləməkdir.
Nəticə
Sükutlu məkanlar insana təntənəli bir sadəlik gətirir. Orada hər şey tələsmir, hər şey nəfəs alır. Həyatın səsi, düşüncənin axını, gözün rahatlığı – hamısı bir arada anlaşılan bir harmoniya yaradır.
Sonda:
Məkanda sükunət, insanın özündə sükunəti oyadır.
Və bu, bəlkə də dizaynın ən poetik sirridir.